Milli Güreşçi Taha Akgül, 21 yıllık güreş mesleğinde birçok muvaffakiyete imza atarken, Paris Olimpiyatları’nda aldığı gümüş madalya ile güreş mesleğini noktaladı. Akgül, “12 yaşında Sivas’ta, meskenin ortasında ağabeyimle koltukları kenara çekerek başladığım güreş mesleğim son buldu. Beşerler inanamıyorlar, ‘ya Taha nitekim mi’ diyorlar. Bu türlü kararlar radikalce olur ve biraz da radikal olması gerekir” dedi.
Sporculuk hayatında 1 olimpiyat, 3 dünya ve 11 Avrupa şampiyonluğu elde eden Ulusal Güreşçi Taha Akgül, bu 3 kulvarda 15 altın, 2 gümüş ve 5 bronz olmak üzere 22 madalya kazanarak güreş mesleğini Paris Olimpiyat Oyunları sonrasında sonlandırdı. 14 yıldır birlikte olduğu hocasıyla pasta keserek mesleğini noktalayan ulusal güreşçi Akgül açıklamalarda bulundu.
Akgül, “Kariyerim boyunca birçok zorluklar atlattım. Bizim ülkemizde sportmen olmak nitekim de çok güç. Bilhassa şayet senin bir sorumluluğun varsa; ulusal kadrosuna, arkadaşlarınla, bayrağına, eşine dostuna, akrabalarına ve mensup olduğumuz her yerde bizim sorumluluğumuz var. Biz yalnızca mindere çıkıp idman yapmıyoruz. Herkesin yükü omuzlarımızda herkesin sıkıntısı ile ilgilenen insanlarız. Bu manada çok büyük misyonumuz var. O yüzden bizim ülkemizdeki sportmenlerin nitekim gerilimleri genelde ağır oluyor. Olimpiyatta da kaybedilen, garanti görülüp kaybedilen madalyaları bu gerilime bağlıyorum. Genç arkadaşlarımız bu gerilimi kaldıramıyor. Biz büyük şampiyonuz ve her türlü kaldırıyoruz bu gerilimi. Genç kardeşlerimiz orada bir afallama yaşıyorlar ve bunu yaşadılar. Çok dünya şampiyonumuz elendi. Olimpiyatın havasına çarpıldılar lakin sen çok tecrübeliydik bunu atlattık” diye konuştu.
ABİMLE GÜREŞEREK BAŞLADIĞIM MESLEĞİM SON BULDU
Son katıldığı Paris Olimpiyatları’nda altın madalya alamadığı için buruk bir veda yaşadığını lisana getiren Akgül, “12 yaşında Sivas’ta meskenin ortasında ağabeyimle koltukları kenara çekerek başladığım güreş mesleğim son buldu. Beşerler inanamıyorlar, ‘ya Taha sahiden mi’ diyorlar. Bu türlü şeyler radikalce olur ve biraz da radikal olması gerekir. Bence radikal olmanın tadı da oradadır. ‘Taha bırakacaktı zati, yapamıyordu’ dedirtmemek için bu karar çok değerliydi. Ben de onu dedirttirmedim. Şampiyonluğumun elimden alındığı bir yerde ben güneşi bıraktım. Paris’te, yarı finalde yapılan haksızlık beni çok üzdü. Altın madalyam elimden alındı ve ülkemizin yazgısıyla oynandı. Olimpiyatlarda altın madalyamız yoktu. Ben altın madalya alsaydım ülkemiz 20 sıra birden yükselecekti. Maç bittiğinde ben ayakkabılarımı çözdüğüm andaki atmosfer anlatılamazdı. Bu türlü bir atmosfer sahiden beklemiyordum. Tribünün dört tarafı da ayakta tam 15 dakika boyunca alkış hiç durmadı. Ben salondan çıkana kadar alkış hiç durmadı. Bilhassa o andan sonra esasen ben çok duygusallaştım. Mesleğim, kazandığım madalyalar, muvaffakiyetler ve sakatlıklar gözlerimin önüne geldi. Yıllar uzunluğu yıpranmışlık, yaşadığımız sakatlıklar, tepede bırakma isteği, işte o karşılaşmalarda yaşadığımız tansiyonlar, ailevi durumumuz bütün bu etmenlerle birlikte bu mesleği burada sonlandırmam gerektiğini işaret etti. Tepede nokta koymama gerektiğini düşündürdü. Evlendim ve 3 yıldır eşimle daha yanlışsız düzgün 1 ay bir vakit geçirdiğimizi hatırlamıyorum. Bebeğimiz olacak, bizim için başka bir sorumluluk başlayacak. Burası da tam yeri diye düşündüm” tabirlerini kullandı.
2016 RİO MESLEĞİMİN ZİRVESİ- SAKATLIK DEHŞETLİ RÜYAM
Güreş mesleğinde en keyifli anı, Rio 2016 Olimpiyat Oyunları’nda altın madalya aldığında yaşadığını söyleyen Akgül, “Tartışılmaz oradaki aldığım altın madalya benim mesleğimin tepesiydi. Rabbime şükürler olsun ki o olimpiyatları es geçmemişim. 2012’de çok gençtim bu durumdan ötürü es geçmiştim, elendim. 2016’da olimpiyat şampiyonu oldum. Mesleğimi altın madalyasız da kapatabilirdim. Olimpiyat şöyle bir şey o gün değerlendireceksin şayet değerlendirmesen 4 sene sonra ne olacağı aşikâr olmuyor. 2020 yılında pandemi oldu ve benim omuzum yerinden çıktı, köprücük kemiğim koptu ve çok büyük bir ameliyat geçirdim. Yani olimpiyata olağanda yetişemiyordum. Pandemiden ötürü ertelenince yetiştim. Sakatlıklar mesleğimin dehşetli düşü oldu. Demek istediğim dünyada neyin ne olacağı belirli olmuyor. O yüzden gelen fırsatları çabucak kıymetlendirmek gerekiyor. Bu yüzden aslında olimpiyatın gerilimi daha fazla oluyor, 4 yılda bir olduğu için. En üzüldüğüm an yaşadığım sakatlıklar omuz sakatlığı omuzumda yaşadığım o sorun beni çok sarsmıştı. Bunların yanında yenildiğim karşılaşmalar var. 2 tane dünya finali son saniyede ayağım kaydı ve yenildim. 2017 Paris’te ayakkabının azizliğinden, terinden ötürü ayağım kayarak Gürcü rakibime 10’a- 8 yenilmiştim, çok kahretmiştim. 3 yıldır yenilgisizdim. O beni biraz perişan etmişti en unutamadığı maç da o diyebilirim” halinde konuştu.
Ayrıca Akgül, hocası Abdullah Çakmar’ın vazifeden uzaklaştırıldığı periyodu, mesleğinde kendisini en fazla yalnız hissettiği devir olarak aktardı.
İSTESEM DEVAM EDEBİLİRDİM
Bundan sonra mesleğinde gençlere hizmet etmek için çalışacağını aktaran Akgül, “Benden istenseydi, 2028 olimpiyatlarına kadar çok rahat bir biçimde yaparım. Başarılı da olurdum. Avrupa ve Dünya Şampiyonaları’nda ülkemi en uygun halde temsil ederim. Maddi ve manevi çok büyük yararlar elde edebilirim. Ben artık bunların hiçbirini görmüyorum. Bunları elimin zıddıyla ittim ve dedim ki ‘Taha artık burayı tepede bırakacaksın’ Ben kimseye puan vermeden Paris Olimpiyatlarından döndüm. Bu da benim için başka bir gurur kaynağı oldu. Gürcü rakibim olimpiyat şampiyonu oldu. Gürcü rakibimi 4 ay evvel çok rahat bir halde yendim. 13 karşılaşmamız var 10 galibiyetim, 3 mağlubiyetim var. Bu maçların 3’ünü de çabucak hemen beraberlikten kaybettim. Çok büyük bir dominasyonum vardı rakibim üzerinde. Rakibim olimpiyat şampiyon oldu, resmen altın madalyamıza elimizden alındı. Bu da benim sınavımmış yaradan bu türlü takdir etti. ‘Taha artık bu sana yeter’ dedi. Biz de buna şükredeceğiz bundan sonra genç kardeşlerimiz için, onlara hizmet etme manasında neresi olursa olsun makam, mevki bizim için hiç değerli değil. Aslında ben şu anda spor Bakanlığımız da spor müşaviriyim. Şu an bakanımızın emrindeyiz. O ne derse o ne vazife verirse biz her vakit esasen gençliğimize hizmet etme ismine buralardayız” dedi.
HOCA OLMAK OLMAKTAN FAZLA ONUN AĞABEYİ OLABİLMEK DAHA ÖNEMLİ
2010 yılından bu yana Taha Akgül ile birlikte çalıştıklarını hatırlatan Çakmar, “2010’dan 2024’e kadar 14 yıl tabi birinci evvel kardeşlik bağı, müsamaha, sevecenlik olağan bu bütünü sağlanırsa zati sonra işte hocası sporcuyu abi kardeş bağlantısı abi kardeş alakası bir dengeleme oluyor aranızda. Ben her vakit şunu söylüyorum bir atlete hoca olmak olmaktan fazla onun ağabeyi olabilmek onun dostu olabilmek ona yaren olabilmek çok çok değerli. Bir atlet yalnızca fizik olarak çalıştırmak yetmiyor bir de bunun mental boyutu var. Hepimizin geldiği aileler muhakkak, hepimiz Anadolu’dan geldik. Bir bütün olarak elmayı kestiğimiz vakit biri bit tarafa düşüyor, oburu öbür tarafa. Bu 2 parçayı birleştirmek gerekiyor. Kendisinin babası da güreşçi benim babam da güreşçi. Biz güreşçi bir ailenin çocuğuyuz. Güreşi biz bilmeyeceğiz, biz anlamayacağız da kim bilecek. Biz de ‘madem Taha’da bir gelecek, bir yetenek var. Küçük bir dokunuş yapmak gerekiyor’ dedik. Birinci evvel kalbine, ondan sonra neresine; ruhuna, sonra hoca olarak fiziğine dokunmak o en son kısımdı. Bunu başardığımıza inanıyorum ben zira sahiden çok şampiyon gördük, çok hoca gördük lakin baktığın vakit daima vefasızlıklar var. Ben kendisinden çok memnunum” tabirlerinde bulundu.
BİZE TÜRK OLMANIN BEDELİNİ AĞIR ÖDETTİLER
Olimpiyatların akabinde Taha Akgül ile birlikte profesyonel antrenörlük mesleğini noktalayan Çakmar, çok hüzünlü bir veda yaşadıklarını söz ederek, “Bütün ülkelerden orada bayraklar vardı. Japonya’dan, Hırvatistan’dan, Finlandiya’dan, İran’dan vardı. Hepsi Taha’ya sevgi ve hürmet duydu, bu gurur bize kâfi. Ben Paris’te röportajdan sonra ‘böyle bir hüzünlü veda olmamalıydı’ dedim. Biz oraya 4 yıl boyunca emek verdik. Taha altın alsaydı tarihe geçecektik. Türk güreşinde 2 altın, 1 bronz madalya alan diğer bir atlet daha yoktu fakat burada hakemler bunu engellediler. Ben orada bir cümle kullandım; ‘bize Türk olmanın bedelini ağır ödettiler’ dedim. Orada Taha Akgül’ün, Ankara Büyükşehir Belediyesi’nin, Güreş Federasyonu’nun, Spor Bakanlığı’nın yahut Cumhurbaşkanlığının altın madalyası alınmadı. Türkiye Cumhuriyeti’mizin altın madalyası alındı. Tüm bunlara karşın bugün, Avrupa’nın en düzgün tesislerindeyiz. Bundan sonra yeni Tahalar ve Türk güreşini muvaffakiyetten muvaffakiyete koşturacak gençler yetiştireceğiz” dedi.