1948’in akabinde bugün neredeyse Filistin’i büsbütün işgal eden İsrail’in gayesinde Irak, Suriye, Ürdün, Türkiye, Lübnan ve Mısır var.
Global güçlerin dayanağı ile 1917 Belfour Deklarasyonu ile başlayan ‘Büyük Siyonistan’ planı Filistin topraklarını aşarak Irak, Suriye, Ürdün, Türkiye, Lübnan ve Mısır’ı kapsayan bölgesel boyuta evrildi. Filistin’de 1948 yılı prestiji ile devletleştirilen Büyük Siyonistan planı o gün yüzde 6 olan topraklarını Filistin’in tamamını denetim eden bir mahiyet kazandı ve 2024 yılında komşu ülkelere sıçradı.
İSTİKRARSIZLAŞTIR, ÇATIŞTIR, BÖL VE YERLEŞ
Filistin’de işgal devleti kuran İsrail rejimi, Dünya Siyonist Kongresi kararlarını adım adım uyguluyor. Farklı devirlerde gerçekleştirdiği katliamlara paralel hudutlarını genişleten siyonist yapı, Batılı ülkelerden de mali, lojistik, silah ve muhafaza takviyesi aldı. Oded Yinon isimli siyonistin 1980’lerin başında formüle ettiği plan, genelde İslam dünyası özelde ise Irak, Lübnan, Mısır, Ürdün, Suriye ve Türkiye’yi istikrarsızlaştırma, çatışma üretip bölme ve sonrasında yerleşme stratejisi üzerine konseyi. Gelişmeleri gazetemize yorumlayan İsrail uzmanı Abdullah Manaz şu an şahitlik ettiğimizi “Yinon Planı’nın uygulama aşaması” olarak nitelendirdi. Manaz “Nihai gaye Musevilerin MÖ 1350’de arzımevuda yani; vadedilen topraklar hurafesine dayanıyor. Son yüzyıllık periyotta plan birçok sefer revize edildi. Onların egemenliği uğruna gaye coğrafyalarda oluk oluk kan akması gerekiyordu, o denli de oldu. Yinon’un siyonist işgal ve kaos planı birinci olarak siyonist Kivunim gazetesinde 1982 yılında ‘İsrail İçin Bir Strateji’ başlıklı plana nazaran Libya, Tunus, Mısır, Suudi Arabistan, Suriye, Irak, İran, Sudan, Körfez ülkeleri ve Türkiye’nin etnik ve mezhepsel olarak parçalanmışlığı vurgusu yapılıyor. Suriye’de Nusayri azınlığın Sünni çoğunluğu, Irak’ta Sünni azınlığın Şii çoğunluğu yönettiği; petrol zengini Arap ülkelerinin muhakkak ailelerce yönetilen kumdan kaleler olduğu belirtiliyor ve İslam dünyasının bu hâliyle İsrail için bir tehdit oluşturmadığı tespiti yer alıyor” dedi.
KAN GÖLÜNE DÖNECEK
Manaz şeytani planı şu tabirlerle özetledi: İsrail’in varoluşunda en öncelikli muhtaçlığı bölgenin istikrarsızlığı. Siyonist rejimin kurucusu Ben Gurion “İsrail’in Orta Doğu’daki bölgesel güç olması lakin bölgenin istikrarsızlaştırılması ile mümkün” demişti. Yinon Planı özünde bütün siyonist emellerin bir bileşeni ve gelecek vizyonu niteliği taşıyor. Bu çerçevede, Mısır’ı bölmeyi ve bu sayede Libya, Sudan hatta daha uzak ülkeler bile kendi statükolarını dayatmayı lisana getiriyorlar. Yeniden “Lübnan’ın beş başka vilayete bölünmesi; Mısır, Suriye, Irak ve Arap Yarımadası’nın içinde bulunduğu bütün Arap dünyası için bir örnek teşkil eder” deniliyor. “Suriye de Lübnan üzere etnik ve dinî yapıdan birçok devletçiğe bölünecektir ve kıyı boyunca uzanan Şii Alevi Devleti, Halep bölgesinde bir Sünni Devleti ve bir Dürzi Devleti kurulacaktır. Hatta Kuzey Ürdün’de bile devletçikler oluşacaktır. Bu devletler uzun vadede barış ve güvenliğin bekçileri olacaktır. Bu gayeye bugünden ulaşmaya başladık. Bunlara ek olarak güçlü petrol yatakları ve iç karışıklığıyla Irak, İsrail’in amacı olmaya aday bir ülkedir. Irak’ın bölünmesi bizim için Suriye’den daha önemli” vurgusu var.
AZINLIKLAR ANA DİNAMİK
Siyonist yayılmacılığın “istikrarsızlaştır, çatıştır, böl ve yerleş” taktiğinde ana dinamik bölgenin azınlıkları ve iş birliğine razı edilen yönetimciler. Azınlıklara dönük kışkırtmaların temelinde Kürdistan örneğinde olduğu üzere devletleştirme vaadi var. Bu uğurda başta Kürtler ve Dürziler olmak üzere Falanşist, Maruni, İsmaili, Nusayri, Kıpti, Ezidi, Bahai ve daha birçok etnik ve dinî azınlığı kışkırtmak temel stratejik motivasyonları oldu.
Trump’ın ikinci periyodu ve şekillenen idare ‘Büyük Siyonistan’ açısından kritik ehemmiyet taşıyor. Bir yanı ile Körfez’i büsbütün denetim ederken öteki yandan Lübnan, Suriye, Irak, Mısır üzere ülkeler 1948 sonrası Filistin topraklarında olduğu üzere yeni yerleşim alanları olacak. Küçük adacıklar biçiminde başlayacak yerleşimler daha sonra bu adacıkların birleşmesi ile yekpare işgal toprağına dönüştürülecek. Bununla birlikte en az altı ülkede mevcut hudutlar değişerek İsrail’in denetim ettiği devletçikler biçiminde biçimlendirilecek.
11 Eylül başta olmak üzere Arap Baharı, DEAŞ, PKK, BOP, Irak işgali, Afganistan işgali, 7 Ekim ve yaşadığımız birçok hadise bu planın kesimiydi. 1980 sonrası İsrail’i yönetenlerin tamamı ‘şahin siyonistlerden’ oluştu. Netanyahu sonrası da bu durum devam edecek.
TEHLİKENİN DOZU ARTTI
Siyonist teorisyen bu durumu izah ederken de “Her türlü Araplar ortası karşı karşıya geliş bizlere yardımcı olacaktır. Irak, üç ana kentin etrafında şekillenen en az üç devletçiğe ayrılacaktır. Basra merkezli Şii, Bağdat merkezli Sünni ve Musul merkezli Kürt bölgeleri birbirinden ayrılacaktır. İç ve dış baskılar sebebiyle Arap Yarımadası’nın çözülmesi, bilhassa Suudi Arabistan’da kaçınılmaz bir durumdur. Ürdün’ün bugünkü yapısıyla uzun müddet varlığını sürdürebilme bahtı yoktur. İsrail ise savaş yahut barış hâlinde Ürdün’ün varolan rejiminden arınmasını ve Filistin çoğunluğunun iktidarı almasını yönetmek mecburiyetindedir” denilerek coğrafyanın zenginliklerine nasıl çökeceklerini de dışa vuruyorlar. Dışa yanlışsız genleşirken içeride de Filistinli bırakmayacak bir tasfiye siyaseti güdecekler. Golan, Kudüs, Lübnan, Batı Şeria, Ürdün, Sina ve Suriye için tehlike dozu harika arttı. Büyük Siyonistan için düğmeye bastılar. Lakin global gelişmeler ve bölgesel iş birlikleri bu sürecin seyrini değiştirebilir.